Przedszkole Publiczne Nr 6
w Rzeszowie

W poniedziałek, 4 kwietnia – przyjechał do nas p. Oskar ze Sklepu Zoologicznego LEOPARDUS w Rzeszowie i przeprowadził w gr. I i II zajęcia edukacyjne na temat zwierzątek, które można hodować w domu.

P. Oskar sprawił dzieciom ogromną niespodziankę, bo przywiózł ze sobą królika, długowłosą świnkę morską, bezwłosą świnkę morską rasy skinny, susła, żółwie, kameleona, karaluchy i stonogę!... Dzieci były zachwycone!

Nasz gość opowiedział dzieciom trochę ciekawostek o tych zwierzątkach, wskazując na ich zwyczaje, tryb życia oraz sposób odżywiania.

Każde dziecko oczywiście bardzo chciałoby mieć jakieś zwierzątko, takie do przytulania i do kochania. Pan Oskar wyjaśnił jednak przedszkolakom, że zwierzę w domu to nie tylko przyjemność, ale także odpowiedzialność i codzienny obowiązek.

Rady dla rodziców

Tak naprawdę dopiero dziecko w wieku szkolnym jest na tyle gotowe, w sensie społecznym i emocjonalnym, aby podjąć się opieki nad zwierzęciem w pełnym tego słowa znaczeniu. Maluch, w wieku dwóch czy trzech lat, nie jest w stanie samodzielnie odczytać sygnałów płynących ze strony zwierzęcia. Ważne, by to dorosły był nauczycielem i pokazywał, w jaki sposób należy obchodzić się z pupilem – wziął dziecięcą rączkę w swoją dłoń i pokazał, w jaki sposób, z jaką czułością i intensywnością głaskać zwierzę, jakim mówić do niego. To tylko początek mądrej nauki.

Kiedy zwierzęcy przyjaciel pojawia się w domu warto zwrócić uwagę na to, jakiego rodzaju obowiązki, w stosunku do niego, może wypełniać dziecko. Jasne określenie zakresu tych obowiązków kształtuje w małym człowieku poczucie odpowiedzialności za drugą istotę – uczy, że zwierzę nie jest zabawką, a kontakt z nim to bardzo poważne zobowiązanie.

A czego dziecko uczy się w kontakcie ze zwierzęciem? Po pierwsze przekonuje się, że zwierzęta, tak samo jak ludzie, czują – cieszą się, smucą, złoszczą, tęsknią, cierpią. Krzywda im zadana boli tak samo mocno, jak krzywda zadana człowiekowi. Po drugie, dziecko uświadamia sobie, czym w rzeczywistości jest odpowiedzialność za drugie istnienie. Perspektywa codziennej pielęgnacji, karmienia, wychodzenia na spacer, sprzątania po zwierzaku, czy wspólne spędzanie z nim czasu na zabawie – z jednej strony jest ciekawa i atrakcyjna, z drugiej wymaga wiele czasu i zaangażowania. Po trzecie, dziecko zostaje skonfrontowane z koniecznością dokonywania wyrzeczeń na rzecz pupila, jak choćby zmiana weekendowych czy wakacyjnych planów. Przekonuje się też, czym jest starość i choroba, ucząc się przy tym szacunku oraz pokory wobec pojawiających się w życiu trudności różnego pochodzenia. Często po raz pierwszy oswaja się również ze śmiercią. Pomimo wielu ustępstw, młody człowiek odkrywa, czym jest przyjaźń, gdyż zwierzę potrafi w przepiękny sposób odwdzięczyć się za okazywaną mu miłość swoim przywiązaniem i podążaniem za opiekunem. Często staje się ono również powiernikiem dziecięcych problemów czy tajemnic.